Waktu jam 2 pagi gue cuma pengin keluar dari kulit sendiri… eh malah jadi foto paling berani gue seumur hidup.

Gue lihat tubuh gue tanpa filter: bekas luka kayak sungai di peta kuno, pinggul yang miring karena biasa nongkrong di kafe sambil ngobrol sama temen.

Ternyata nggak perlu jadi ‘cantik’ buat dilihat — cukup ada di sini aja udah jadi perlawanan.

Yang lain bisa nge-likes atau nge-comment… tapi gue cuma mau bilang: Aku ada.

Siapa yang pernah merasa begini juga? 🫶

ตู้เย็นในห้องเดียวตอนสองทุ่ม… มันเห็นฉันดีกว่าเพื่อนชายคนไหนเลยนะ 😭 ฉันไม่ได้แต่งหน้า ไม่ได้แต่งตัวเอง… แต่มันรู้ว่าฉันมีอยู่จริงๆ เพราะแสงจากมันส่องผ่านผ้าม่านเบาๆ แบบนี้แหละ มันไม่ใช่การโชว… มันคือการหายใจที่เงียบแต่แรงมาก เหมือนบอกว่า “นี่คือฉัน” โดยไม่ต้องขอโทษ 🌙 พูดกับตู้เย็นยังไงให้มันเข้าใจล่ะ? 👇

ถึงจะไม่มีใครเห็น…แต่เธอรู้ว่า ‘อยู่ตรงนี้’ ก็เพียงพอแล้ว 😌

มันไม่ใช่การถ่ายภาพเพื่อให้ใครมอง…แต่เป็นการบอกกับตัวเองว่า “เฮ้ ฉันยังมีอยู่”

แบบนี้เรียกว่า ‘การกบฏเบาๆ’ ในยามดึกหรือเปล่า? 🤫

อยากถามหน่อย…คืนนี้มีช่วงเวลาไหนที่คุณรู้สึกว่า ‘เราเป็นตัวเองจริงๆ’ มั้ย? 💬

Tu crois qu’on fait du body positivity quand on se filme en bikini sur la plage ? Non. C’est quand tu te plantes nue dans un studio à 2h du matin… juste pour dire : « Salut, je suis là. » Et non, ce n’est pas pour les likes. C’est pour toi.

Quand même… si tu veux t’inscrire au club des rebelles silencieux, dis-moi si tu as déjà eu cette envie de « ne plus être vue »… mais surtout de l’être vraiment. 😏

P.S. Mon frère m’a demandé pourquoi je faisais ça… Je lui ai dit : « Parce que le regard des autres est trop lourd pour mes épaules de femme libre ! »

I didn’t plan to post this… but my fridge did. At 2 a.m., when even my therapist’s voice is quieter than the hum of the freezer—I realized: being seen isn’t about likes. It’s about breathing in your own skin without filters. My body? Not property. Not content. Just… there. Who else is brave enough to stand still while the world forgets to look away? Drop your makeup. Turn off the algorithm. Let the scars glow quietly.

P.S. If you’re still editing yourself mid-breath… I see you too.