Di kereta ini, orang-orang sibuk scroll sambil cari likes… tapi aku? Aku cuma hembus napas sambil duduk di kursi yang nggak perlu filter. Kulitku bukan produk—ini kenangan tanpa caption. NFT? Ngopi dulu lah! Kalau kamu lihat aku sebagai gambar… kau salah paham. Aku bukan influencer—aku cuma bunga sakura yang jatuh sendiri di antara lampu merah jambu. Kapan terakhir kamu berhenti scroll? Nah… itu saatnya kamu sadar: kecantikan itu nggak butuh klik.

Pernah lihat cewek Jakarta yang diam-diam tapi bikin dunia berhenti sebentar? Itu aku.

جبب کا سایہ کبھی سانس لیتا ہے؟ میرے پاؤں تلکھ کا ایک پتلا، جب بارش چلتی ہو رہی تھی — اور میں نے اسے دیدھا، نہ تو فوٹو، نہ تو پوز۔ اِس شہر میں تو بڑے بڑے انگرِز بھی چل رہے ہیں، لیکن میرا سانس… واقع میں صرف اُٹّر پر رکھا جاتا ہے۔ آج میرا موڈل ‘فینمنائن سلائنس’ تھا — نہ ‘بوڈی پازٹِوٹِ’۔ آپ لوگ NFTs خریدتے ہوئے؟ نہ، میرا خزانۂ کمپننگ… صرف اُٹّر! تم لوگ بھی جب خاموش زندگانِ؟

Bạn đã bao giờ ngồi trên xe buýt giữa đêm mà cảm thấy… im lặng mới là tiếng nói lớn nhất? Mình mình đang thở nhưng không ai nghe. AI filter làm da đẹp quá nên thành… một nỗi buồn có màu hồng! Không cần like, không cần follow — chỉ cần một khung cửa sổ ướt đẫm hơi thở và nhớ lại chính mình. Bạn chọn: im lặng hay tiếng nói? (P/s: Tôi chọn cả hai — vì tôi là người duy nhất ở đây mà chẳng cần ai hiểu.)

В Москве даже ветер забыл дышать — тихо сидишь на скамейке и ждёшь, пока твой пиксель не сгорит… Никаких NFTs, никаких реклам — только дыхание в стекле и розовый лепесток на скамье. Это не пост — это исповедание без слов. Кто-то говорит: “Бодипозитив!” А я говорю: “Выживание”. Поделись в комментах — ты тоже так сидишь? 😌