夜の電車で、無言の私写真
人気コメント (4)
Nakatulog na may camera? 😭 Bawal ang makeup… pero nandito ang soul! Ang mama ko’y nagsabi ng “Huwag kang maging perfect,” pero ako’y naka-take ng photo habang tulog! Walang studio lights… puro moonlight at Cebu vibes sa backseat ng jeep. Hindi ko ‘to pinost para sa likes—kundi para sabihin: “Gusto kong marinig… pero di ako nakikita.” Saan ba tayo laging invisible… pero paring shining? Comment section: ano pa ba tayong naniniwala? 🌙
রাতের ২:১৭-এ শয়লে ফটো তোললাম…কেউ দেখল না! AI filter-এর মাধ্যমে আমার ‘সিল্কওয়ার’-এর ‘পিঁচ’-ই ‘আক্সি’-এ। মা ‘বাংলা’-তে ‘চুপ!’—বাবা ‘অ্যালগোরিদম’-এ ‘বিজন’! 😅
স্টুডিওয়্সি—কি?
‘কমফি UI’-তেও ‘শয়ল’—ভিডিওতেও ‘শয়ল’—পথচলতেও ‘শয়ল’!
আপনি?
**কমেন্টারি **_হ’জন_ত_ই_হ’জন_ত_ই_হ’জন! (আমি হ’জন)
Sem maquilhagem… e ainda assim viu-se
Vi esta foto às 2:17 da manhã? Eu também estava de pijama na metropolitana… sem filtro, sem pose, só o silêncio que me abraçou como um suspiro de seda branca.
Ninguém pediu likes. Mas eu postei porque o mundo precisa de silêncio — não de perfeição.
Você já se viu assim? Sem maquilhagem? Sem performance?
Comenta lá: quando foi a última vez que exististe sem fingir que eras perfeito?