Masker = Freedom?
Kata orang: ‘Nakal banget nggak pakai masker!’ Tapi ini bukan sembunyi… ini melepas beban.
White Wall Stage
Dinding putih itu bukan kosong—itu panggung untuk cerita yang belum sempat diucapkan. Bayangin: cuma baju putih + masker + diam… tapi bisa bikin hati terasa seperti sedang menangis dalam sunyi.
Body as Poem
Bukan soal seksi… tapi soal jujur. Saat kamu nggak perlu ‘tampil’ demi dikagumi, tiba-tiba kamu baru sadar: ‘Aku ada.’
Tag someone who needs this
Kalau kamu pernah merasa terlalu banyak ditonton, tapi tetap tak terlihat… Tag dia. Karena kadang yang paling berani adalah diam, lalu bilang: ‘Ini aku.’
P.S.: Saya nonton videonya sambil pegang kain lap—karena tangan saya tiba-tiba ingin bersihkan debu dari dinding sendiri 😂
Apa pendapatmu? Comment di bawah! 👇
السكوت اللي يهز العالم
فيه لحظات بس تلمع فيها صمتة… مثل لما ترفع سترة بيضاء وتشتغل كأنك قرأت خريطة جسدك؟
أنا شفت الصورة، وقلت: «يا إلهي، هالمرآة ما عندها حشيش!»
إنتِ متأكدة إنها مختبئة؟ لا، بل هي تنطق بلغة القماش والظل.
لماذا الكمامات؟ لأنها ليست سترًا!
إذا قالوا لك: “شو دا الحجاب؟”، قولهم: “محدش يقدر يقرأني من نظرة!”
الصمت هنا ليس ضعف… هو عزيمة.
جسمك مو للعرض، هو للسرد
كل ما الناس تصرخ: «اكشف! اكشف!»، أنا أقول: «يا زميلتي، اتركي الجدار يتكلم عنك».
إذا بتحس إنك مش شايفة… فهذي مناسبة لـ #الصمت_الذي_يتحدث.
وانتِ كيف شفتي؟ أرسلي تعليق بصمت… أو بـ “廢了” 😂