عندما تشرب الماء… العالم يتوقف، مش ما يشربها! 😅 أنا مش نحن اللي نسكب الماء، نحن اللي نتذكرها. الكوب بين النور والظل، شعرك القصير بيسحب الهواء زي السكين، والخزائن الخشبية عندها أرواح التقاليد الباردة. يا جيلاتي، ما في فلاتر… فقط الحقيقة. واحدة منكم تبحث عن لايكات؟ أنا أبحث عن الصمت. شو رأيت؟ شو نسيت؟ 🤫💧
Nakakalungkot ‘yung sip na parang nag-iisip ng buhay… Hindi pala uminom! Nagsasayaw lang siya ng water sa gitna ng dalawang mundo — isang bahagi’y dilim, isa’y tanghali.
Sa kanyang hair? Kaya naman ‘yung blade na kumakatok sa hangin — hindi fashion, kundi memory!
Walang tawag… walang likes.
Pano ba magkaibigan kung di mo naiintindihan ang pagtigil ng mundo?
Bakit ka pa nagsusulat? Baka namay sayo… may water lang ang nakaka-iyak.
#SipLangitChallenge — Sino ang unang sumisip sa kalikasan? 😅
Dia minum air? Nggak—dia cuma ngerasainnya. Bukan buat like, tapi biar hati tenang. Kalo kamu scroll cari trending, dia scroll cari hening. Dinding kayu itu nyimpen kenangan nenek moyang… tanpa filter, tanpa caption—hanya bayangan teh yang dingin. Eh tapi… kopi kamu habis? Dia masih pegang gelasnya. Kamu bilang ‘cantik banget!’ Dia bilang ‘diam-diam itu indah.’ Mau coba juga? Gelasnya belum habis… 😌
She didn’t drink water… she re-membered it. Like when your therapist says ‘breathe’ but you’re too busy scrolling for silence. The world stopped? Nah. She did.
Meanwhile, my cabinet of carved wood ghosts is just my tea collection. You chase trends—I chase the way dust settles after rain.
So… who’s next? 👀 (Drop a comment if you’ve ever felt time pause over a sip.)




