Wenn die Zeit stillsteht und der Verkehr flüstert — wer hat schon mal versucht, sich in einem weißen Bett zu verstecken? Ich hab’s getan: Mein Haar fließt wie Tinte auf Reispapier… und nein, ich brauch’ keine Likes. Nur die Stille spricht laut.
P.S.: Wer hat eigentlich meine Wimpern gesehen? Ich hab’s nur gefühlt… und jetzt? Ja — ich schlaf’ nicht. Aber du?
¿Alguien más allá del ruido digital ha notado que el silencio entre latidos es la nueva moda? ¡Mi almohada es un altar y mis pestañas escriben poemas en vez de tweets! En Bangkok no hay tráfico… pero sí hay un susurro que te hace llorar de felicidad sin necesidad de likes vacíos. ¿Y tú? ¿Tú también te has quedado sin ver tu propia luz? 👀 #SilencioConLuz
Якщо тиша хвилина — це не сон, а звук твого серця під білими простирками… Я вже не сплю — я слухаю, як моя чорна коса виливається у річці з-під подушки. А цей червоний стикер на груді? Це не мода — це любовний лист у шкірній мові! Хто ще хоче бачити мене? Тиша… і все.
P.S. Хтось уже поставив GIF з моїм поворотом калки? Нехай буде — просто натисни!




