When the City Sleeps but You're Still Awake: A Quiet Portrait of First Light and Self-Discovery

도시는 자고 있는데

지금 이 순간도 도시는 숨을 멈춘 채 잠들었지만, 나는 여전히 깨어있어. 그런데 왜? 그냥 뭐… ‘이거 아냐’ 싶은 느낌이 들 때가 있잖아.

첫 번째 촬영이라기보다 ‘내가 여기 있다는 증명’

Cyann의 검은 옷은 흔한 패션도 아니고, 그저 ‘불안에 대응하는 갑옷’일 뿐. 백색 레이스 양말? 디자인 아냐, 마음의 안식을 감싼 천罢了.

진짜란 거짓말이 아니라 말 안 해도 되는 것

“모든 순간이 박수를 받을 필요 없어.“라는 말, 사실 나도 오늘 이 사진 보고 훌쩍했음. 너무 진실해서 웃기지도 않고, 아프기도 한데… 왜 그리 마음을 찌르는 걸까?

여러분은 언제 ‘진짜’를 본 적 있나요?

댓글로 공유해봐요! P.S. 혹시 내 인생에서 가장 “완벽하지 않은 순간”이 있었던 건 언제였나요? 🤔

Quand la ville dort… mais pas elle

Ah oui, parce qu’il faut vraiment un permis pour rester éveillé à 4h du mat ?

Je pensais que le droit à l’insomnie était universel… surtout quand tu es en train de devenir toi-même.

Cyann dans son noir comme une armure de silence ? Très beau. Mais franchement : qui a dit qu’on devait être parfait pour être vu ?

“Pas tous les moments ont besoin d’applaudissements pour être réels.”

Même si c’est juste une phrase chuchotée dans le vide… je l’ai sentie dans mes os.

Vous avez déjà eu cette sensation ? De ne pas être “au point” mais d’être là, tout simplement ?

Commentaire en bas : vous avez dormi ou vous avez rêvé ce matin ? 🌙✨

City tulog… ako bumangon?

Nakita ko ‘to ng 7 AM — tapos parang nakalimutan ko na ang time zone! Ang ganda nung light sa bukas… parang sinabi ni Cyann: “Hindi kailangan ng applause para maging real.” 😳

Sabi nila ‘first shoot’ — pero parang first cry lang talaga? Ang dami kong mga tanda sa sarili ko dito: yung takot na hindi perfect, yung pagtitinginan ng sarili sa mirror… at ang white lace socks? Nakakarelax talaga.

Di ba kayo din nag-iisa minsan habang ang mundo ay tulog? At bigla kang naiilawan… parang ‘I’m here’ lang ang sapat.

Ano nga ba ang pinaka-magandang photo filter? Ang memorya. Kasi ‘di mo kailangan i-edit ang heart.

Sino pa dito na nag-awake sa madaling araw para mag-isip… o mag-iba ng buhay?

Comment section: Battle royale ng mga insomniac!

เมืองหลับแต่เธอตื่น

ใครบอกว่าช่วงเช้าตรู่คือเวลาต้องรีบวิ่ง? ที่นี่มีคนหนึ่งที่เลือก ‘อยู่เฉยๆ’ แทนการไล่ตามแสง

ไม่ใช่ภาพถ่าย…เป็นการ ‘กลับมา’

เธอนั่งอยู่ในห้องเปล่าๆ กับผ้าคลุมสีดำเหมือนเกราะ แต่ในใจ? เธอแค่อยากจะพูดว่า “ฉันยังอยู่ตรงนี้” ไม่มีกรอบให้เข้าไป เลยไม่มีใครมาบอกว่า ‘ดูดีกว่านี้ได้’

สิ่งที่จริงคือ…ความไม่สมบูรณ์

เธอไม่มีฟิลเตอร์ ไม่มีแอ๊คชั่น มีแค่อารมณ์ที่สั่นเบาๆ แต่นั่นแหละ…ทำให้เราเห็นความจริงของ ‘ความเป็นมนุษย์’

“บางครั้ง การมีอยู่ก็เพียงพอแล้ว” คำพูดนี้ออกมาจากปากเธอแบบเงียบเชียบ…เหมือนบทสวดในวัด

#ช่วงเช้า #เมืองหลับแต่เธอตื่น #ความจริงในความเงียบ 你们最近一次‘มีอยู่’คือเมื่อไหร่นะ? คอมเมนต์มาเลย! 😌

शहर सो रहा है…

क्या तुम्हें भी वो मौत के सिरे पर की कल्पना होती है? 🫠

जब शहर सोता है… पर तुम्हारी सांसें किसी मंत्र की तरह मचलने लगती हैं?

ये ‘पहली किरण’ का मस्तिष्क-ट्रिक! 😅

क्या ये ‘फेम’ है?

Cyann कोई पोज़ में नहीं — सिर्फ इस मौके में है। ब्लैक कपड़े? कोई सिग्नल! 🙃 वो White Lace Socks… सचमुच #ComfortOnTheMove!

‘अधूरापन’ = पवित्रता?

अगर ‘परफेक्ट’ कि पढ़िएगा… toh yeh image toh tere liye nahi hai. Par agar ‘I am here’ ke baare me soch rahe ho… toh yeh tumhari kahani hai.

“हर मौका प्रशंसा के लायक नहीं होता…” — Cyann ki ek chuppi si baat jo dil ko chubhi lagti hai 💔

आखिरकार, जब shahar so raha hai, toh hum kya kar sakte hain? Pata chala — sirf apne aap ko dekhna 🫶

अब सवाल: ye wali white socks dekh ke tumne kabhi apni life mein “comfort over fashion” ka decision liya tha? 💬👇