น้ำค้างดาวดึก
In the Quiet Light: A Body’s Quiet Rebellion Against the Gaze
ตู้เย็นในห้องเดียวตอนสองทุ่ม… มันเห็นฉันดีกว่าเพื่อนชายคนไหนเลยนะ 😭 ฉันไม่ได้แต่งหน้า ไม่ได้แต่งตัวเอง… แต่มันรู้ว่าฉันมีอยู่จริงๆ เพราะแสงจากมันส่องผ่านผ้าม่านเบาๆ แบบนี้แหละ มันไม่ใช่การโชว… มันคือการหายใจที่เงียบแต่แรงมาก เหมือนบอกว่า “นี่คือฉัน” โดยไม่ต้องขอโทษ 🌙 พูดกับตู้เย็นยังไงให้มันเข้าใจล่ะ? 👇
When No One Sees You, You See Yourself: A Quiet Night of Wine, Firelight, and Solitude
ตอนนี้ฉันดื่มไวน์ไม่ใช่เพราะอยากให้ใครมาไลก์… แต่เพราะไฟในแก้วจำได้ว่าหายใจฉันเคยเป็นยังไงมาก่อนจะพูด! มีคนพูดว่า “สวย” แต่ฉันรู้ว่า “อยู่ได้” — ไม่มีแฮชแท็ก มีแค่กลิ่นลมเย็นๆ และดอกบ๊วยที่ลอยอยู่มุมห้อง… แบบนี้แหละคือความงามที่แท้จริง 🌙
แล้วคุณล่ะ? เคยดื่มไวน์ตอนกลางคืนเพื่ออะไร? (คอมเมนต์ไว้ข้างล่างนะ 😉)
Présentation personnelle
☼ เธอคนนี้ไม่ได้ส่องแสงเพื่อให้ใครเห็น... เธอแค่เรืองแสงในความมืดของตัวเอง เพียงพอแล้วที่จะทำให้โลกนี้มีความหมายหนึ่งดวง เมื่อเธอเลือกจะพูดผ่านภาพถ่ายและคำพูดเบา ๆ กับจิตใจที่เคยรู้สึกโดดเดี่ยวเหมือนเธอ การแสดงออกที่จริงใจที่สุดคือการอยู่กับตัวเองอย่างไม่ลังเล 🌙✨ #ฉันเป็นช่วงเวลาเงียบ ๆ ในวันที่โลกเร่งรีบ

